Takvim-i Vekayi, Osmanlı Devleti sınırları dahilinde 1831`de yayınlanmaya başlanan ilk Osmanlı Türk gazetesidir.
Haftalık olarak yayınlanan ve Osmanlı Türkçesi dışında Arapça, Ermenice, Farsça, Fransızca, Rumca baskıları da yayımlanan bir gazeteydi. Resmî ilânlar ve gayrı resmî duyurular dışında, iç ve dış gelişmelere ilişkin haberler de basılmaktaydı.
Takvim-i Vekayi resmî bir gazete olması dolayısıyla makaleler esas olarak devletin görüşlerini yansıtıyordu. 1860`tan itibaren sadece resmî duyurular ve kabul edilen yasa metinleri yayınlanır oldu.
Kuruluşu
1828`de Mısır`da Vekayi-i Mısriyye yayınlanmaya başlamıştı. Mısır valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa tarafından Türkçe ve Arapça olarak bastırılan bu yayın organı Mısır`ın Osmanlı Devleti`ne karşı etkin bir propaganda aracı olarak meydana çıkmıştı. Sultan II. Mahmut ve Bab-ı Âli, yürütmekte oldukları merkeziyetçi reformlar çerçevesinde devlet idaresinin sesini daha etkin olarak duyurabilmek amacıyla resmî bir gazetenin yayınlanmasını gerekli bulmaktaydılar. Bu amaçla, daha önceden İzmir`de yerel Fransızca gazete yayınlamış olan Alexandre Blacque ile anlaşmak suretiyle resmî bir gazete çıkarma kararı alındı. 11 Kasım 1831`de Takvim-i Vekayi yayın hayatına girdi.
Kapanışı
II. Abdülhamit devrinin büyük bir kısmında Takvim-i Vekayi yayınlanmadı. İlk yayın kesintisi 1878 yılında oldu ve bu ara 1891`e kadar sürdü. 1891`de yeniden çıkmaya başlayan Takvim-i Vekayi`nin basımı 1892`de yeniden durduruldu. 1908 Jön Türk darbesi sonrasında yeniden yayın hayatına girdi. Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra Takvim-i Vekayi`nin görevini Resmî Gazete devraldı.
Ceride-i Havadis, Türk basın tarihinin ilk yarı resmi Türkçe gazetesi olarak kabul edilir. Devletten belli bir yardım alması nedeniyle gazeteye yarı resmi bir yapıya sahip olmuştur. William Churchill adında bir İngiliz tarafından 1840 yılında çıkarılmaya başlanmıştır. Sadece haber içerikli olan gazete ilk yayınlandığı günlerde hiç ilgi görmemiş, ilk üç sayı bedava dağıtılmıştır. Daha sonra Batı`dan makale ve şiirler tercüme edildi. Osmanlıların batı dünyası hakkında fikirleri oldu. Gazete sayısı artınca postayla birlikte gecikmeli de olsa anadoluya ulaştırıldı; 1860`lardan itibaren Anadolu`da da kamuoyu oluşmaya başladı. Gazete haftalık olarak çıkarılmaya başlanmış ardından on günde bir çıkarılması kararlaştırılmıştır. Ardından William Churchill siyasi nüfus kullanarak devletten ayda 2500 kuruşluk yardım almayı başarmıştır.Gazetede , dış ülkelerden muhabirleri vasıtasıyla dış haberlere yer verilmiştir. Bu özelliği nedeniyle gazete seçkin zümre tarafından takip edilmiştir. Gazeteye İskenderiye’den haber gönderen bir muhabir Türk basın tarihinin ilk muhabiri sayılmaktadır. Gazetenin diğer bir özelliği ilanlara yer vermesidir. İlk ölüm ilanları bu gazetede yer almıştır. 1854 Kırım Savaşına, gazete savaş muhabirlerini göndermiştir. Gazete 1864 yılında 1212 sayıyı geride bırakarak kapanmıştır.
Tercüman-ı Ahvâl, İstanbul`da 1860-1866 arasında yayımlanan ilk özel Türkçe gazetedir.
22 Ekim 1860`ta Agah Efendi ve Şinasi tarafından çıkarıldı. Önceleri pazar günleri çıkan gazete 22 Nisan 1861`deki 25. sayısıyla birlikte haftada üç gün yayımlanmaya başladı. Gazete zamanla Ceride-i Havadis gazetesiyle rekabet edebilmek için yayınını beş güne çıkardı. Bahçekapı`da bir matbaada basılan gazete, matbaanın altındaki bir tütüncü dükkanından satılıyordu.
Şinasi, Ahmed Vefik Paşa, Ziya Paşa, Refik Bey`in sık sık bu gazetede yazıları yer aldı. Bu yazılarda Osmanlı toplumunun geri kalma nedenleri ve ülkede olup bitenler tartışılıyordu.
Ayrıca edebi eserlerin de yayımlandığı gazetede, batılı anlamda ilk Türkçe oyun olan Şinasi`nin Şair Evlenmesi de (1860) dizi olarak yayınlamıştı.
Gazete, Ziya Paşa`nın kaleme aldığı sanılan ve eğitim sistemine sert eleştirilerde bulunan bir yazı yüzünden Mayıs 1861`de iki hafta süreyle kapatıldı. Bu olay Türk basınında yayın durdurmanın ilk örneği oldu. 792 sayı yayımlanan Tercüman-ı Ahval 11 Mart 1866`da yayınına son verildi.
