Hepimiz hayallerimizin yolcusuyuz.
Sonunda ne olacağını bildiğin bir hayatı soru işaretleriyle devam ettiren insanlar, her sabah farklı gürültüler farklı kavgalar. Sadece bir somun ekmeği için kesilen kollar, sütten kesilen çocuklar kadar..
Nefretin, iki yüzlülüğün, güçlü gibi görünmenin, saygısızlığın, yolsuzluğun içinde kendini kandıran bir birey olmak yeni doğan bir çocuğun masumiyetinde değil, her şeyin farkında olan bireylerin kendini bu yaşama gizlemesinde, saklamasında, korkmasında.
Neden kendiniz değilsiniz de hep bir büyüme çabasıyla yırtındığınız statülerin arkasındasınız? Kıdemlerinize gizlenmiş birer korkak gibi yaşamak sizi sıkmıyor mu?
Hayatın size katacaklarını beklemek mi doğru olan yoksa bu beklentilerin üzerine yürümek mi, Onlara ulaşmak mı?
Soru sorun mesela, çok öğrenin. Size hiç bir şey çabalamadan verilen güçlerin ardında çaresiz kalmaktan iyidir. Yanlış cevaplayın, doğrusunu öğrenin.
Doğrusunu biliyorsanız yanlışı olanı düzeltin.
Önünüzdeki perde bir gün kalktığında insanların önünde güçlü duracak bir bedeniniz, zihniniz, düşünceniz olsun.
En kötü bir fikriniz olsun şu hayata dair.
Yaşamı ele alın, insanlığı ele alın, doğayı ele alın, aşkı ele alın...
Yorum yapın bol bol, sosyal mecralardan fotoğraflarınızın altına değil, insanların yüzüne.
Onlara seviyorsanız sevdim diyin, sevmiyorsanız sevmedim. Yapmak istediğinizi yapın zorla diretilen görevleri değil. Sevgiden aç kalın, kalp çalmak hırsızlık değil. Paradan aç kalın, gerekirse bir somun ekmeğe hasret yaşayın ama bu dediğim insanlar gibi olmayın.
Korkmayın! Kim olursa olsun, siz korktuğunuz için onlar kendilerini büyük zanneden bir takım insanoğlu. Onlar da sizin gibi iki elli, iki kollu, iki gözlü yani onlar da insan.
Siz düşüncenizle, zekanızla onlardan farklı olun...
İnsan kazanın mesela şu hayatta, paradan daha değerli dostlarınız olsun. Paranız bittiğinde harcayacağınız insanlar olmasın, çıkar ilişkileri kurmayın. Gerçek dostlarınız olsun ki beraber paylaştığınız ekmeğin gramında gözünüz kalmasın. İçtiğiniz suyu tartmayın.
Sarılın birbirinize öleceksiniz zaten, bilmiyorsunuz sanki!
Ne için savaşıyorsunuz?
Neyin artisliği, neyin kazancı bunlar?
Çok güçlüyüm diyorsunuz, çok şey biliyorsunuz da insanların arkasından konuşup yüzlerine gülecek kadar korkak mısınız?
Çok zekiyim diyorsunuz da kendi sorununuzu çözmeye aklınız yetmiyor mu?
Siz kimsiniz kendinize bunu sordunuz mu hiç?
Ben buradan baktığımda kemiklerin üzerinde bir et parçasından başka bir şey görmüyorum.
Sakın sizi aşağıladığımı düşünmeyin, herkes bir birine baktığında bunu görmüyor mu zaten.
Ta ki siz yapabileceklerinizi, özelliklerinizi, fikrinizi, zekanızı ortaya koyana kadar.
Ben yapabilirim demeyin eğer yapamayacaksanız!
Ben düşünebiliyorum demeyin, eğer bir karıncanın hayat hikayesini düşünmeden ona adice basıp geçebiliyorsanız!
Ben insanım demeyin, size verilen o beyinlerinizi kullanamıyorsanız!
Sonunda ne olacağını bildiğin bir hayatı soru işaretleriyle devam ettiren insanlar, her sabah farklı gürültüler farklı kavgalar. Sadece bir somun ekmeği için kesilen kollar, sütten kesilen çocuklar kadar..
Nefretin, iki yüzlülüğün, güçlü gibi görünmenin, saygısızlığın, yolsuzluğun içinde kendini kandıran bir birey olmak yeni doğan bir çocuğun masumiyetinde değil, her şeyin farkında olan bireylerin kendini bu yaşama gizlemesinde, saklamasında, korkmasında.
Neden kendiniz değilsiniz de hep bir büyüme çabasıyla yırtındığınız statülerin arkasındasınız? Kıdemlerinize gizlenmiş birer korkak gibi yaşamak sizi sıkmıyor mu?
Hayatın size katacaklarını beklemek mi doğru olan yoksa bu beklentilerin üzerine yürümek mi, Onlara ulaşmak mı?
Soru sorun mesela, çok öğrenin. Size hiç bir şey çabalamadan verilen güçlerin ardında çaresiz kalmaktan iyidir. Yanlış cevaplayın, doğrusunu öğrenin.
Doğrusunu biliyorsanız yanlışı olanı düzeltin.
Önünüzdeki perde bir gün kalktığında insanların önünde güçlü duracak bir bedeniniz, zihniniz, düşünceniz olsun.
En kötü bir fikriniz olsun şu hayata dair.
Yaşamı ele alın, insanlığı ele alın, doğayı ele alın, aşkı ele alın...
Yorum yapın bol bol, sosyal mecralardan fotoğraflarınızın altına değil, insanların yüzüne.
Onlara seviyorsanız sevdim diyin, sevmiyorsanız sevmedim. Yapmak istediğinizi yapın zorla diretilen görevleri değil. Sevgiden aç kalın, kalp çalmak hırsızlık değil. Paradan aç kalın, gerekirse bir somun ekmeğe hasret yaşayın ama bu dediğim insanlar gibi olmayın.
Korkmayın! Kim olursa olsun, siz korktuğunuz için onlar kendilerini büyük zanneden bir takım insanoğlu. Onlar da sizin gibi iki elli, iki kollu, iki gözlü yani onlar da insan.
Siz düşüncenizle, zekanızla onlardan farklı olun...
İnsan kazanın mesela şu hayatta, paradan daha değerli dostlarınız olsun. Paranız bittiğinde harcayacağınız insanlar olmasın, çıkar ilişkileri kurmayın. Gerçek dostlarınız olsun ki beraber paylaştığınız ekmeğin gramında gözünüz kalmasın. İçtiğiniz suyu tartmayın.
Sarılın birbirinize öleceksiniz zaten, bilmiyorsunuz sanki!
Ne için savaşıyorsunuz?
Neyin artisliği, neyin kazancı bunlar?
Çok güçlüyüm diyorsunuz, çok şey biliyorsunuz da insanların arkasından konuşup yüzlerine gülecek kadar korkak mısınız?
Çok zekiyim diyorsunuz da kendi sorununuzu çözmeye aklınız yetmiyor mu?
Siz kimsiniz kendinize bunu sordunuz mu hiç?
Ben buradan baktığımda kemiklerin üzerinde bir et parçasından başka bir şey görmüyorum.
Sakın sizi aşağıladığımı düşünmeyin, herkes bir birine baktığında bunu görmüyor mu zaten.
Ta ki siz yapabileceklerinizi, özelliklerinizi, fikrinizi, zekanızı ortaya koyana kadar.
Ben yapabilirim demeyin eğer yapamayacaksanız!
Ben düşünebiliyorum demeyin, eğer bir karıncanın hayat hikayesini düşünmeden ona adice basıp geçebiliyorsanız!
Ben insanım demeyin, size verilen o beyinlerinizi kullanamıyorsanız!
dostum
