Umut kapısını aralamaya çalışan insan, yaşamın bir anlama sahip bulunduğunu, anlamsız olamayacağını bilir. Ancak ne var ki her zaman her yerde çeşitli komplo teorileri üreteren ve yönetimi ele almak isteyen fakat yok olup gitmeyi açıklayamayan birileri, dünyaya gelmemizin anlam ve amacında yanılmaktadır. Kimi zaman içlerinde kuvvet veren kuruntular doğar. Adeta var olmamızın tek anlamlı nedenini, yıkmak ve yok etmekte bulur, yalnız acı ve kötülüklerin oluşumu için yaşarlar. Kendilerinde ve dünyada kötülüğün üstün gelmesi için çalışırlar. Ortamı karıştırmak, kaos yaratmak, sözde insanlık tarihini biçimlendirmek içindir ve bu yolda her şey doğru, iyi ve haklıdır.
Sağlam bir dünya barışını, onun insanları birleştirici özünü, yok etme erk ve gücüne sahip olmak istemekle ancak, birbirimizden uzaklaşır, birbirimizi düş kırıklığına uğratır, aşağılar ve bize asıl güvenliği, güvenceyi verecek olan anlamlı olanın ne olduğunu unuturuz.
İç barışımızı kuran, böylece bizi var eden, toplumsal yaşamımızı güvence altına alan, bize gerekli cesaret ve gücü verebilecek tek şey daha çok severek, insanlığın geleceğini düşünmektir. Böylece yaşama anlam verme çabası, kendi varlık nedenini başka bir varlıkta da bularak gerçekleşmiş olur.
Gerçek şudur ki düşünmek insanın kendi kendisi ile konuşmasıdır. Düşündüğümüz ve düşünce gücümüzü aşan sayısız sorunların bulunduğu, iyilik - kötülük sorunun da bir çözümden kaçtığı, bazen bunların iletilemez ve anlatılamaz olduğu da bir hakikattir.
<< Düşünen insan için mutluluğun en güzeli, araştırılabilir olanı araştırmış olmak ve araştırılamayanı sessizce kutsamaktır >> Goethe
Gerçekten de evrenin bütün sorunlarını çözebilmemiz, yalnız sonsuz düşünme ve kavrama gücüne sahip olan bir akıl ile olabilirdi. Oysa akıl bize sadece onunla yaşamın zorluklarının üstesinden gelelim, onu ahlâki değerlerle dolduralım, yaşamda acı ve kötülükler karşısında duralım, yıkmak ve yok etmekle değil, severek var etmek doğrultusunda ödevimizi yerine getirelim diye verilmiştir.
İnsandaki kötülüğe iyilikten daha çok inanmak yerine, iyiliği gerçekleştirmek, komplo teorileri üretmek yerine hakikati paylaşmak çok daha anlamlıdır. Hakikati bilmek ve yaymak istemenin güçlü bir umudun ve cesaretin eseri olduğu muhakkaktır. Ve ancak hakikat, bizi özgür kılar.
...
Son düzenleme:
